Adwokat Wrocław Ustalenie Ojcostwa i zaprzeczenie ojcostwa
– adwokat Iwo Klisz i radca prawny Anna Klisz
właściciele Kancelarii Klisz i Wspólnicy z Wrocławia
W Kancelarii Prawnej Klisz i Wspólnicy prowadzimy przed sądem opiekuńczym we Wrocławiu sprawy dotyczące ustalenia ojcostwa i o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa.
Wspieramy także naszych Klientów chcących wykluczyć ojcostwo lub gdy mężczyzna już uznał ojcostwo przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego po urodzeniu dziecka.
W pełni rozumiemy, że sprawy związane z ojcostwem dziecka są nie tylko delikatne, ale i mają ogromne znaczenie dla wszystkich zaangażowanych stron – matki dziecka, domniemanego ojca, a przede wszystkim dla samego dziecka.
W tego typu sprawach największe znaczenie ma dobro dziecka oraz ochrona interesu społecznego.
Kancelaria Adwokacka Klisz i Wspólnicy
ul. Kazimierza Wielkiego 1
(Budynek Times)
Możesz się z nami skontaktować telefonicznie w godzinach od 9 do 16 w dni robocze pod numerem telefonu 71 740 50 00,pisząc na biuro@adwokat-wroclaw.biz.pl lub za pomocą formularza kontaktowego.
Zapewniamy także wsparcie w pozostałych sprawach rodzinnych:
Administratorem Twoich danych osobowych jestem Iwo Klisz Kancelaria Adwokacka z/s we Wrocławiu. Więcej informacji o danych osobowych znajdziesz w linku
Domniemanie pochodzenia dziecka w Prawie Rodzinnym
Istnieje tzw. domniemanie ojcostwa, które ma kluczowe znaczenie w ustalaniu pochodzenia dziecka. Oznacza ono, że jeśli dziecko urodziło się w czasie trwania małżeństwa matki dziecka lub przed upływem trzystu dni od jego ustania lub unieważnienia, automatycznie domniemywa się, że ojcem dziecka jest mąż matki.
Jednak to domniemanie nie ma zastosowania, jeśli narodziny dziecka nastąpiły po upływie trzystu dni od orzeczenia separacji, co oznacza, że w takich okolicznościach domniemany ojciec dziecka nie jest uznawany za biologicznego ojca.
Dodatkowo, w sytuacji gdy matka dziecka zawiera kolejne małżeństwo, a dziecko narodziło się przed upływem trzystu dni od ustania lub unieważnienia poprzedniego małżeństwa, domniemywa się, że ojcem dziecka jest drugi mąż matki.
Warto jednak zauważyć, że to konkretne domniemanie nie ma zastosowania, jeśli dziecko zostało poczęte poprzez medycznie wspomaganą prokreację z zgodą pierwszego męża matki.
Ważne jest, że oba te domniemania ojcostwa mogą być obalone jedynie w drodze powództwa o zaprzeczenie ojcostwa. W takich przypadkach, sąd opiekuńczy bada okoliczności i może wydać orzeczenie na podstawie dowodów przedstawionych w sprawie.
Domniemanie ojcostwa ma kluczowe znaczenie w prawie rodzinnym, ponieważ wpływa na wiele aspektów prawnych, takich jak obowiązek alimentacyjny czy prawa do dziedziczenia.
Zaprzeczenie Ojcostwa w Prawie Rodzinnym
W celu zaprzeczenia ojcostwa należy złożyć tzw. powództwo o ustalenie. Taki proces sądowy ma celu wykazanie, że mąż matki dziecka nie jest jego biologicznym ojcem.
Kto może wytoczyć powództwo o ustalenie, że dany mężczyzna nie jest ojcem dziecka?
Zgodnie z przepisami, mąż matki może wytoczyć powództwo o zaprzeczenie ojcostwa w ciągu roku od momentu, gdy dowiedział się o braku pokrewieństwa, ale nie później niż do osiągnięcia przez dziecko pełnoletności.
W przypadku śmierci matki dziecka, powództwo wytacza się przeciwko dziecku.
Podobnie, matka dziecka ma prawo do wytoczenia powództwa o zaprzeczenie ojcostwa swego męża w analogicznym terminie. Jeśli mąż matki nie żyje, powództwo kieruje się przeciwko dziecku.
Dziecko po osiągnięciu pełnoletności również może wytoczyć powództwo o zaprzeczenie ojcostwa swego domniemanego ojca.
W przypadku śmierci matki lub męża matki, dziecko powinno wytoczyć powództwo przeciwko kuratorowi ustanowionemu przez sąd opiekuńczy.
Kiedy powództwo o ustalenie zaprzeczenia ojcostwa dziecka jest niedopuszczalne?
Zaprzeczenie ojcostwa nie jest możliwe, jeżeli po narodzinach dziecka w wyniku procedury medycznie wspomaganej prokreacji z zgodą męża matki.
Jest to istotne ograniczenie mające na celu ochronę praw wszystkich stron zaangażowanych w proces prokreacji wspomaganej.
Zaprzeczenie ojcostwa nie jest dopuszczalne po śmierci dziecka, chyba że postępowanie zostało rozpoczęte za jego życia.