Sprawy frankowe, czyli procesy sądowe dotyczące kredytów indeksowanych lub denominowanych we frankach szwajcarskich, wymagają starannego przygotowania dowodowego. Kluczowe jest przedstawienie dokumentów i argumentów, które potwierdzają nieuczciwe działania banku, a także niezgodność postanowień umownych z przepisami prawa. W niniejszym artykule odpowiadamy na pytanie jakie dowody są niezbędne w procesie frankowym?
Jakie dokumenty należy przygotować do sprawy frankowej?
Dowody w sprawach frankowych są fundamentem skutecznej argumentacji w sądzie. Jakie dowody są potrzebne do wygrania sprawy frankowej? Kluczowe dokumenty w sporach frankowiczów, które należy zgromadzić i przedstawić w sądzie to:
- umowa kredytowa wraz z załącznikami (aneksami do umowy, regulaminami i tabelami opłat obowiązujących w momencie podpisania umowy);
- wniosek o udzielenie kredytu;
- zaświadczenie o wysokości wypłaconego kredytobiorcy kredytu;
- zaświadczenie o saldzie zadłużenia;
- historia spłaty kredytu;
- korespondencja z bankiem;
- informacje o ryzyku walutowym.
Powyżej wymienione dokumenty dają podstawę do przeanalizowania sprawy oraz oszacowania wartości roszczeń oraz zweryfikowania potencjalnych niebezpieczeństw. W przypadku, gdy frankowicz nie posiada kompletu powyższych dokumentów lub ma niepełną dokumentację, należy zwrócić się do banku o ich wydanie.
Dowody kluczowe w unieważnieniu kredytu frankowego
Jak udowodnić nieuczciwe praktyki banku w sprawach frankowych? W celu wygrania sprawy frankowej należy udowodnić nieważność umowy. Kredytobiorca powinien udowodnić występowanie w umowie kredytu klauzul niedozwolonych. Dodatkowo frankowicz powinien udowodnić brak rzetelnej informacji o ryzyku kursowym. Jeśli bank nie przedstawił jasnych wyjaśnień dotyczących ryzyka kursowego lub umniejszał jego znaczenie w materiałach informacyjnych, może to być dowód na wprowadzenie konsumenta w błąd. Wykazanie, że bank stosował arbitralne kursy, które były niekorzystne dla klienta, może być podstawą do unieważnienia części zapisów umowy.
Kluczowe dokumenty w sporach frankowiczów
Czy umowa kredytowa wystarczy jako dowód w sprawach frankowych? Umowa kredytowa jest kluczowym dokumentem w każdej sprawie frankowej, ale sama w sobie zwykle nie wystarcza do udowodnienia roszczeń. Dowody w sprawach frankowych jakie należy przedstawić oprócz umowy kredytowej to:
- załączniki do umowy – regulaminy i aneksy do umowy, tabele kursów walut, tabele opłat i prowizji;
- zaświadczenie o wysokości wypłaconego kredytobiorcy kredytu;
- zaświadczenie o saldzie zadłużenia;
- historię spłat kredytu;
- dowody na działania banku – np. korespondencję z bankiem dotyczącą kredytu, oferty kredytowe przedstawione przed podpisaniem umowy.
Jakie znaczenie mają tabele kursowe w procesie frankowym? Tabele kursowe odgrywają istotną rolę w sprawach frankowych, ponieważ często ujawniają mechanizm jednostronnego ustalania kursu walutowego przez bank. Jeśli bank stosował własne kursy wymiany, które były znacznie różne od kursów rynkowych, może to wskazywać na naruszenie zasad uczciwości kontraktowej. Porównanie tabel kursowych z momentu podpisania umowy i późniejszego okresu pozwala sądowi ocenić, czy bank informował klienta o rzeczywistym ryzyku zmienności kursów.
Dowód z zeznań świadków w sprawie frankowej
W sprawach frankowych świadkami często są doradcy kredytowi, którzy zawierali umowy kredytowe z frankowiczami. Ich rola polega na przedstawieniu okoliczności towarzyszących zawarciu danej umowy. Jednak w praktyce doradcy kredytowi często nie pamiętają szczegółów dotyczących konkretnych umów, co wynika z faktu, że obsługiwali dużą liczbę klientów — czasem kilkudziesięciu, a nawet kilkuset. W związku z tym pełnomocnicy stron zadają pytania o ogólne procedury zawierania umów kredytowych oraz standardowe praktyki i okoliczności, które im towarzyszyły.
Bank często powołuje na świadków również pracowników odpowiedzialnych za procedury udzielania kredytów hipotecznych na poziomie centralnym. Takie osoby nie uczestniczyły w procesie zawierania konkretnej umowy i nie brały udziału w jej podpisywaniu. Przesłuchiwanie tego rodzaju świadków jest wątpliwe pod względem celowości, ponieważ nie dysponują oni informacjami dotyczącymi istotnych aspektów danej umowy.