Wspólne mieszkanie z osobą, która nie przestrzega zasad współżycia społecznego, nie płaci czynszu lub zachowuje się agresywnie, może stać się codziennym źródłem stresu i konfliktów. W takich sytuacjach coraz więcej osób zadaje sobie pytanie: czy mogę żądać eksmisji współlokatora i jak to zrobić zgodnie z prawem?
Co zrobić, gdy współlokator nie chce się wyprowadzić?
Jeśli współlokator uporczywie odmawia opuszczenia lokalu mimo wypowiedzenia umowy lub braku tytułu prawnego:
- należy wezwać go pisemnie do opuszczenia mieszkania,
- w przypadku braku reakcji – złożyć pozew o eksmisję do sądu,
- po uzyskaniu prawomocnego wyroku – skierować sprawę do komornika sądowego, który przeprowadzi eksmisję.
Należy pamiętać, że samodzielne wyrzucenie współlokatora z mieszkania jest nielegalne i może skutkować odpowiedzialnością prawną.
Podstawy prawne eksmisji lokatora
Jakie są podstawy prawne do eksmisji współlokatora? Podstawą prawną eksmisji współlokatora jest art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Przepis ten stanowi, że:
Współlokator może wytoczyć powództwo o nakazanie przez sąd eksmisji małżonka, rozwiedzionego małżonka lub innego współlokatora tego samego lokalu, jeżeli ten swoim rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie.
Oprócz rażącego naruszania porządku, podstawą eksmisji może być także niewywiązywanie się współlokatora z obowiązku uiszczania czynszu bądź innych opłat oraz zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego.
Jak długo trwa proces eksmisji współlokatora?
Proces eksmisyjny może potrwać od kilku miesięcy do nawet roku – zależnie od obciążenia sądu i konieczności przyznania lokalu socjalnego przez gminę.
Szybsze rozwiązania są możliwe, gdy istnieją przesłanki do tzw. natychmiastowej eksmisji – np. w przypadku przemocy domowej.
Po złożeniu pozwu, w toku postępowania sąd może przeprowadzić rozprawę, wysłuchać strony i świadków, a następnie wydać wyrok nakazujący opróżnienie mieszkania.
Po prawomocnym orzeczeniu następuje etap egzekucji komorniczej, podczas której następuje fizyczna eksmisja współlokatora z lokalu.
Jak złożyć pozew o eksmisję współlokatora?
Pozew o eksmisję należy złożyć do sądu rejonowego właściwego miejscowo ze względu na miejsce położenia nieruchomości. W pozwie należy zawrzeć oznaczenie sądu, stron (powoda i pozwanego), wartość przedmiotu sporu, żądanie eksmisji, wnioski dowodowe, uzasadnienie, oraz załączniki.
Kto pokrywa koszty eksmisji współlokatora?
Koszty postępowania sądowego (między innymi opłata sądowa od pozwu, koszty zastępstwa procesowego) ponosi strona przegrywająca sprawę – zazwyczaj eksmitowany współlokator. Koszty samej eksmisji komorniczej również są ponoszone przez dłużnika.
Czy można eksmitować współlokatora, gdy jest zameldowany?
Zameldowanie nie daje prawa do lokalu – to jedynie administracyjne potwierdzenie pobytu. Współlokator może być zameldowany, ale jeśli nie posiada tytułu prawnego (np. nie jest najemcą ani właścicielem), można skutecznie domagać się jego eksmisji.
Po eksmisji można złożyć wniosek o wymeldowanie współlokatora w urzędzie gminy – decyzję podejmuje organ administracyjny.
Kiedy można żądać natychmiastowej eksmisji współlokatora?
W przypadkach szczególnego zagrożenia – np. przemoc domowa, agresja, groźby karalne – sąd może nadać wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności, co pozwala na szybsze usunięcie współlokatora z lokalu. Możliwe jest również wystąpienie o nakaz opuszczenia lokalu przez sprawcę przemocy na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej.
Eksmisja współlokatora to proces wymagający cierpliwości i znajomości przepisów. Niezależnie od tego, czy problemem jest niepłacenie czynszu, przemoc, czy brak zgody na wspólne mieszkanie – istnieją skuteczne środki prawne, by odzyskać spokój i bezpieczeństwo we własnym domu. Kluczowe jest jednak działanie zgodnie z prawem – dlatego warto skorzystać z pomocy adwokata, który poprowadzi sprawę profesjonalnie i sprawnie.
Przeczytaj również: Prawo nieruchomości – nowe publikacje
