Postępowanie w sprawie ogłoszenia upadłości jest postępowaniem sądowym. Oznacza to, że niewypłacalny dłużnik, który chce skorzystać z procedury ogłoszenia upadłości konsumenckiej i liczy na umorzenie jego pieniężnych zobowiązań musi złożyć wniosek do sądu. Sąd rozpoznaje sprawę o ogłoszenie upadłości oraz wydaje w tym zakresie odpowiednie postanowienie. Nie każdy sąd rozpoznaje sprawy upadłościowe. W tym wpisie opowiem Ci jaki sąd jest właściwy do ogłoszenia upadłości konsumenckiej.
Sąd upadłościowy
Wszystkie sprawy o upadłości rozpoznaje sąd upadłościowy. Sądem upadłościowym jest zawsze sąd rejonowy, a dokładnie jego jednostka organizacyjna (wydział) – sąd gospodarczy. Sądy okręgowe nie mają kompetencji do rozpoznawania wniosków o ogłoszenie upadłości. Sprawę zawsze rozpoznaje sąd rejonowy.
Nie każdy sąd rejonowy posiada wydział gospodarczy zajmujący się sprawami upadłościowymi. Oznacza to, że wielu dłużników musi składać takie wnioski do odległych, większych miast. Na szczęście wniosek może być skutecznie złożony przez nadanie go listem poleconym z dowolnej placówki pocztowej w Polsce. Wniosek może być złożony przez pełnomocnika, w tym adwokata lub radcę prawnego, którego siedziba również nie musi znajdować się w rejonie danego sądu.
Obecnie sądy upadłościowe znajdują się w następujących miastach: Wrocław, Jelenia Góra, Wałbrzych, Legnica, Bydgoszcz, Toruń, Lublin (dokładnie Świdnik), Zielona Góra, Gorzów Wielkopolski, Koszalin, Szczecin, Poznań, Kalisz, Elbląg, Olsztyn, Kielce, Kraków, Bielsko Biała, Gliwice, Katowice, Częstochowa, Rzeszów, Białystok, Gdańsk, Opole, Radom, Warszawa, Łódź, Płock, Piotrków Trybunalski,
Właściwość miejscowa
Sprawy o ogłoszenie upadłości rozpoznaje sąd właściwy dla głównego ośrodka podstawowej działalności dłużnika. W przypadku osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (konsumenta) domniemywa się, że głównym ośrodkiem podstawowej działalności jest miejsce zwykłego pobytu tej osoby.
Miejsce zwykłego pobytu to takie miejsce, w którym znajduje się główny ośrodek życiowy dłużnika. Miejscowość, w której dłużnik zwykle przebywa i gdzie realizuje swoje zwykłe czynności w życiu codziennym. Miejsce zwykłego pobytu nie musi się pokrywać z adresem zameldowania, oba te miejsca mogą być nawet w różnych miejscowościach. Miejsce zwykłego pobytu nie musi być też tym samym miejscem, co miejsce zamieszkania dłużnika. Różnica może polegać na tym, gdzie dłużnik ma zamiar przebywać stale, a gdzie czasowo. Stale przebywa w miejscu zamieszkania, ale czasowo w miejscu zwykłego pobytu, gdzie np.: pracuje 6 dni w tygodniu.
Praktyka pokazuje, że pojęcie miejsca zwykłego pobytu jest na tyle niedookreślone i szerokie, że wielu dłużników mogło wybierać właściwość konkretnego sądu. Dłużnicy kierowali się przy tym dotychczasowym orzecznictwem i wybierali sądy bardziej przychylne oraz łagodne dla dłużników.
Wniesienie wniosku do niewłaściwego sądu
Zgodnie z przepisami, jeżeli okaże się, że właściwy jest inny sąd, sprawę przekazuje się temu innemu sądowi. Przekazanie następuje z urzędu i wszystkie czynności w tym zakresie wykonuje sąd do którego wniesiono wniosek. Opłata również jest przeksięgowana. Sąd załatwia tę sprawę przez wydanie postanowienia. Na postanowienie o przekazaniu sprawy nie przysługuje zażalenie. Postanowienie to wiąże sąd, któremu sprawa została przekazana. Czynności dokonane w sądzie niewłaściwym pozostają w mocy.
Przeczytaj także:
Pobierz darmowy e-book o upadłości konsumenckiej!
A w nim między innymi: lista sądów upadłościowych oraz formularz wniosku.
